از چرخ به هــــر گونه همی دار امیـــد

وز گـــردش روزگـــار ، میلرز چــــو  بید

گفتی که پس از سیـــاهی رنگی نبود

پس موی سیاه من چرا گشت سپید ؟

تقصیر ما نیست که روی حرفهایمان نمی مانیم

ما بر روی زمینی زندگی می کنیم که هر روز ، خودش را دور میزند

چقدر سخت است همرنگ جماعت شدن ، وقتی که جماعت ، خودش هزار رنگ است